Zaterdag 29 april waagden we ons aan iets nieuws: een blitzmarathon. Bart en Wim namen de lead om er een mooi event van te maken. Om ook de lagere elo’s te lokken had Bart een tornooiformule bedacht waardoor ook de wat minder sterke schakers in aanmerking zouden komen voor een plaats in de top.
Na een toch behoorlijk intensieve publiciteitscampagne kwamen er uiteindelijk 20 duo’s of solo’s op af. Ons lokaal bleek net groot genoeg. Om 8u45 - een dik uur voor het startschot - druppelden de eerste deelnemers al binnen. Eerst was er een ontbijt voorzien. Wim had er een heus buffet van gemaakt, maar dat lokte eigenlijk alleen de eigen medewerkers. Geen nood, het was een goeie manier om een lange dag te beginnen.
Iets na 10u15 ging het tornooi dan van start. Wim, Ingrid en Patrick zorgden dat vooraan alles beschikbaar was om de innerlijke mens rond en tevreden te houden (met Steven die na de avondshift een bereidwillige afwashand toestak). Sander, Emmanuel en Bart (afwisselend bijgestaan door Eddy, Gunter en Erik) zorgden dat in de tornooizaal alles vlekkeloos verliep. Al was er bij enkele deelnemers regelmatig ende zeer herhaaldelijk wat extra uitleg nodig bij de tornooiformule 🙂
Op de binnenplaats stond een nagelnieuwe partytent opgesteld voor de niet-spelende deelnemers. Die tent had net iets meer moeite gekost dan voorzien. Twee dagen ervoor hadden we een veel grotere, geleende tent opgezet. Dat was serieus puzzelen, want geen plan vindbaar (dat dook uiteraard pas op toen de tent helemaal recht stond). De tent had echter jarenlang op een zolder gelegen en bleek daardoor - laat het me diplomatisch uitdrukken - een nogal spicy odeurtje ontwikkeld te hebben. De hoop dat dit prominent aanwezige aroma wel zou verdwijnen na een nachtje uitwaaien was jammer genoeg ijdel. In een poging om de geur te verdoezelen werden er vrijdag geurkaarsen gehaald in de Action. Daar bleek toevallig een onklopbare actie te lopen voor een spiksplinternieuwe partytent. Dus in allerijl dan toch maar die nieuwe tent aangeschaft. Vrijdagavond vond er dan door alle aanwezige CLL’ers een grote changement de décor plaats: de grote tent werd terug afgebroken - dat ging gelukkig een stuk vlotter dan ze opzetten… - en de nieuwe opgebouwd. Ditmaal mét plan 😉
Om het prijzengeld en de Dixi te betalen werd er naast drank ook allerlei lekkers verkocht: belegde broodjes, koffiekoeken, hotdogs, spaghetti… Alles aan zeer democratische prijzen. Het was voor de organisatoren dan ook weinig prettig om te zien dat ook wij niet aan een trend ontsnapten waar steeds meer tornooiorganisatoren over klagen: behoorlijk wat deelnemers hadden letterlijk àlles zelf bij en gebruikten zelfs geen koffie of watertje. Volgend jaar moeten we er misschien toch over denken om het inschrijvingsgeld een beetje te verhogen, waarbij je dan de verhoging terug ontvangt in de vorm van jetons. Gelukkig waren er ook andere deelnemers: de spaghetti bijvoorbeeld was volledig uitverkocht. En ondanks de hierboven vermelde zelfredzame zielen liep ook de drankverkoop goed. Zeker naar het einde toe toen de stijgende drankverkoop voor een evenredig stijgende gezelligheid zorgde.
Het tornooi zelf dan. Eerst werd er een dubbele round robin gespeeld van 38 ronden. Daarna werd het klassement opgesplitst in een playoff 1 en 2. In die playoffs werd een enkele round robin gespeeld, met als apotheose dan een partij tussen de nummers 1-2, 3-4, 5-6, etc… Na telkens 1/3de van het tornooi werd er een korte pauze van een half uur ingelast om wat nieuwe brandstof te tanken.
Over de winnaar kunnen we zeer kort zijn: er stond geen maat op topseed Adrian Roos. In de voorronde liet hij slechts 2 puntjes liggen en eindigde hij met 5 punten voorsprong op de tweede. In de playoffs deed Adrian het zelfs nog beter: alle tegenstand werd netjes van het bord geborsteld. Een 10/10-score was het resultaat. Dikke proficiat voor de winnaar.
Het zilver was voor één van onze lokale helden: een zichtbaar vermoeide Peter kon zich in het eindklassement nog net tornooisensatie Mani Desneux van het lijf houden. Na berekening van de punten scoorde Peter 2/100ste beter: 10,15 tegenover 10,13… Mani, amper 1530 (oude) elo en daarmee ruim de laagst geklasseerde van playoff 1, pakte een prachtige 3de plaats. Nog in die playoffs 1 eindigden Maxim op een 7de en Kevin op een 9de plaats. Beiden zaten naar het eind toe ook echt aan het eind van hun Latijn.
Playoff 2 werd gewonnen door het duo Ojun/Lawal. SKOG-ploeg Michel en Marc zakten in de playoffs een beetje weg maar mochten dankzij hun goeie prestatie in de voorrondes toch nog mooi het zilver in ontvangst nemen. Op de derde plaats treffen we weer een paar lokale helden: het duo Maarten-Willy. Nog in die reeks: Jeff op een 8ste plaats. Nick, wiens partner jammer genoeg last-minute moest afzeggen, miste de aanvangsfase van het tornooi en strandde daardoor op de 9de plaats.
Vermeldenswaard is dat er zich onder de 20 duo’s of solo’s niet minder dan 7 buren van Oude God bevonden. Daarmee evenaarden ze zelfs het aantal deelnemende CLL’ers. Na afloop van het tornooi werd er nog dik 2 uur gezellig nagekaart door de vaste garde (ik zal geen namen noemen, maar ook in dit onderdeel was SKOG goed vertegenwoordigd 😉 ). Slotconclusie: deze eerste editie kende enkele kinderziektes - iets waar de deelnemers hopelijk niet te veel van gemerkt hebben - maar alles bij elkaar beschouwd denk ik dat we gerust van een succes mogen spreken. Gezien de vele positieve commentaren, zowel van de organisatoren, de eigen leden als van deelnemers, lijkt het er dan ook op dat hiermee een nieuwe traditie is gestart. Dus: Bart en Wim, goed gedaan heren, volgend jaar opnieuw van dattum.
OK, 3 van de 4 events zitten er nu voor dit seizoen op: Stapjestornooi, slotronde ZT en deze blitzmarathon. Vanaf nu focussen we ons 100% op de grootste uitdaging van allemaal, het Belgisch Kampioenschap in juli…